Od końca XIX wieku tak zwana „teoria chazarska” ujawnia, że większość Żydów aszkenazyjskich mieszkających w Europie Wschodniej wywodzi się od średniowiecznych Chazarów, pół-koczowniczego ludu tureckiego, który założył potężne państwo polietniczne na Kaukazie i północy do Morza Kaspijskiego, Azowskiego i Czarnego.

"Chazarowie. Koczowniczy lud turecki, który w najciemniejszych wiekach średniowiecza stworzył na wschodzie Europy potężne stepowe imperium. Budzi ono wielkie emocje, ale nie przez talenty handlowe Chazarów, ich bezwzględność i wojowniczość. Chazaria przeszła do historii, bo jej władcy podjęli zupełnie niezwykłą decyzję. Postanowili zostać żydami.

Chazarowie pojawili się na pograniczu Europy w VI w. n.e. i osiedlili się na terenie dzisiejszego Dagestanu na północnym Kaukazie. Przez około sto lat pozostawali częścią kaganatu zachodniotureckiego, a po jego rozpadzie utworzyli w latach 630–650 własne państwo.

W drugiej połowie VII w. kontrolowali już terytorium rozciągające się od Krymu i Dniepru po wybrzeża Morza Kaspijskiego i od Północnego Kaukazu po środkowe dorzecze Wołgi. Obszar ten był bardzo zróżnicowany etnicznie: mieszkali tu Alanowie, Goci, Bułgarzy, Pieczyngowie, Rusowie… W miastach nie brakowało Greków, Arabów, Żydów i Persów."

Kaganat Chazarski w IX wieku. Granatową linią zaznaczono granice państwa, zaś fioletową strefę wpływów (rys. Briangotts, CC BY-SA 3.0)

.Żydzi aszkenazyjscy wywodzą się właśnie od Chazarów. Ich rozumienie Judaizmu opisują syjonistyczne Księgi Talmudu.Talmud Został napisany językiem judeo-aramejskim. Talmud jest komentarzem do biblijnej Tory, w którym wyjaśniono, jak przestrzegać prawa zawartego w Torze w warunkach, jakie zapanowały wśród Żydów wypędzonych z Palestyny w II wieku. Dla wyznawców tradycyjnego judaizmu Talmud jest czymś w rodzaju obowiązującego katechizmu.Talmud jako uporządkowany zbiór praw religijnych, normatywnie spisany został około 400 roku n.e (talmud jerozolimski) i około 500 roku n.e. (talmud babiloński)[2], zawiera w sobie tradycję między III wiekiem p.n.e. a VI wiekiem n.e. Ścisłe przestrzeganie wielu nakazów mojżeszowych zapisanych w Torze nie było technicznie wykonalne po zburzeniu Świątyni Jerozolimskiej i dlatego rabini musieli ustalić wiążące dla wszystkich Żydów religijne zasady życia w warunkach wygnania. Talmud był przez całe wieki i jest obecnie głównym odniesieniem, do którego odwoływali się i nadal się odwołują rabini na całym świecie, rozstrzygając rozmaite spory i przystosowując prawo religijne do współczesnych warunków życia.