Eksperyment (niewygodne info)

 Prawie wszystkie potencjalne szczepionki przeciwko Covid-19 - takie jak mRNA, DNA, wektor wirusowy, białko rekombinowane, cząsteczki wirusopodobne i szczepionki na bazie peptydów – opierają się na białku SARS-CoV-2 w celu wywołania odporności – chociaż czego to jest białko nikt nie wie, bo do tej pory wirusa nie wyizolowano…

- Szczepionki Pfizer-BioNTech i Moderna mRNA składają się z materiału genetycznego mRNA zamkniętego w LNP (otoczka lipidowa), który powstrzyknięciu może łączyć się z komórkami mięśni i komórkami odpornościowymi. Uwolniony mRNA (messenger-RNA) instruuje następnie komórki, aby wytwarzały białko kolca,

by w ten sposób wyzwolić różne aspekty układu odpornościowego.

- Szczepionki z wektorami adenowirusowymi AstraZeneca-Oxford i Johnson & Johnson wykorzystują

nieszkodliwy zmodyfikowany adenowirus do dostarczania DNA do komórki w celu wytworzenia białek kolca

SARS-CoV-2, by w ten sposób wywołać odporność.

- Szczepionka Novavax oparta na peptydach lub podjednostkach białkowych, wykorzystuje oczyszczone białka wypustek SARS-CoV-2 w celu wywołania odporności.

- Inaktywowane szczepionki Sinovac i Sinopharm wykorzystują martwe wiriony SARS-CoV-2 z nienaruszonymi

białkami kolców w celu wywołania odporności.

Podczas gdy wszystkie te szczepionki opierają się na białkach SARS-CoV-2 w celu trenowania układu

odpornościowego w taki czy inny sposób, tylko szczepionki mRNA wykorzystują innowacyjną technologię LNP do dostarczania mRNA do komórek.

Hipotetyczne ryzyko wykorzystania nanocząsteczek lipidowych w szczepionkach a raczej preparatach terapii

genowej m-RNA:

Szczepionkę mRNA wstrzykuje się domięśniowo w ramię. Ta metoda jest preferowana, ponieważ duże komórki

mięśniowe mają wysokie unaczynienie, więc wstrzyknięty biomateriał może łatwo dotrzeć do krwiobiegu

ogólnoustrojowego oraz układu limfatycznego.

LNP łatwo łączą się z komórkami ssaków i wnikają do nich. Jak wspomniano,

szczepionki Pfizer-BioNTech i Moderna mRNA wykorzystują LNP do kapsułkowania materiału genetycznego mRNA w celu wydajniejszego

dostarczania do komórek.

Zatem połączenie wstrzyknięcia domięśniowego i technologii LNP umożliwia szczepionce mRNA dotarcie do szerokiego zakresu typów komórek. mRNA może nawet dotrzeć do delikatnych komórek lub miejsc, do których raczej nie chcielibyśmy żeby dotarło, takich jak neurony w mózgu lub rdzeniu kręgowym.

W rzeczywistości LNP są często wykorzystywane do przekroczenia bariery krew-mózg.

Biorąc pod uwagę, że bariera BBB i krew-rdzeń kręgowy są rozpuszczalne w tłuszczach, szczepionka mRNA kapsułkowana w LNP może przedostać się do mózgu i rdzenia kręgowego.

W rezultacie komórki mózgowe, w których zachodzi ekspresja białka kolca, mogą zostać oznaczone jako obce przez układ odpornościowy.

Na przykład cytotoksyczne komórki T (limfocyty typu T), które zabijają komórki zainfekowane wirusem i komórki rakowe, mogą postrzegać komórki mózgowe z ekspresją białka kolca jako zagrożenie. W przeciwieństwie do komórek mięśniowych i wielu innych typów komórek, neurony w mózgu rzadko się regenerują.

Genetyk dr Jacob Wes Ulm szczegółowo wyjaśnił ten problem w liście do British Medical Journal, a także w publicznym komentarzu do artykułu o szczepionkach mRNA ze stycznia 2021 roku:

„Wydaje się, że [szczepionki mRNA] mogą wnikać do znacznie szerszego zakresu tkanek w porównaniu z nawet szczepionkami z atenuowanymi wirusami. A ponieważ szczepionki mRNA indukują ekspresję białek typu spike wirusa SARS-CoV-2, wydaje się to oznaczać, że ludzie, którzy otrzymują szczepionkę mRNA, będą mieli znacznie większy zakres komórek i tkanek podatnych na atak cytotoksyczny [limfocytów T] z efektami ubocznymi,

które mogą nie objawiać się przez lata (z kumulacją uszkodzeń i przewlekłym stanem zapalnym).

„Tutaj obraz staje się irytująco mętny” - dodał dr Ulm, wspominając, że wydaje się, że nie ma wyczerpujących danych na temat lokalizacji komórek - tj. typów komórek, do których wchodzi biomateriał - LNP używanych przez Pfizer-BioNTech i Moderna .

Chociaż w przeszłości prowadzono badania nad lokalizacją komórkową LNP, różne preparaty LNP wchodziłyby w różne typy komórek, stwierdził dr Ulm, więc „nie wiemy, dokąd zmierzają w organizmie”. dodając, że:

Najgorszym scenariuszem byłoby, gdyby np. nanocząsteczki lipidowe zawarte w szczepionkach mRNA rzeczywiście przekroczyły barierę BBB i uległy endocytozie w krytycznych komórkach glejowych, takich jak oligodendrocyty, lub, co gorsza, w samych neuronach w mózgu i rdzeniu kręgowym, czyniąc z nich cel dla limfocytów T.

Dr Ulm wspomniał również o przypadkach trombocytopenii tj. małopłytkowości immunologicznej - zagrażających życiu zakrzepach krwi lub zaburzeń dotyczących płytek krwi - występujących wkrótce po szczepieniu mRNA. Chociaż nie potwierdzono żadnego związku przyczynowego, uważa on, że być może LNP przeniosły mRNA do megakariocytów (komórek produkujących płytki krwi) w szpiku kostnym. Następnie megakariocyty

eksprymowały białko kolca, tylko po to, by zostało zniszczone przez cytotoksyczne komórki

T, powodując w ten sposób małopłytkowość. Oczywiście lekarz podkreślił, że to jedynie

spekulacje.

Niektórzy wskazują, że bardzo trudne jest by mRNA w otoczce lipidowej przekroczyło barierę krew-mózg. Jeżeli tak by się stało, nie wiemy co później może się wydarzyć. mRNA może ulec degradacji, gdy dostanie się do mózgu. Być może neurony pobiorą mRNA i dokonają ekspresji białka kolca na swojej powierzchni, wyzwalając cytotoksyczne ataki limfocytów T. Niemniej jak zauważa dr Goh w rzeczywistości transport limfocytów T do mózgu jest silnie regulowany, aby zapobiegać niepożądanemu zapaleniu, więc limfocyty T nie mogą łatwo przejść przez barierę krew mózg. Następnym pytaniem byłoby, czy takie uszkodzenie neuronów jest wystarczająco poważne, aby wywołać choroby. Może uszkodzenie neuronów jest tylko małym stresorem, który nie będzie szkodliwy dla zdrowia.

A co z komórkami odpornościowymi w mózgu tzw. mikroglejem? Te komórki

odpornościowe, mogą atakować neurony, na powierzchni których doszło do ekspresji białka kolca. Wiemy, że szczepionka mRNA aktywuje limfocyty typu T, ale nie badano, czy komórki odpornościowe mózgu również są aktywowane.

Rozważania te można podsumować jedynie w ten sposób: Ludzkość bierze właśnie udział w eksperymencie medycznym na ogólnoświatową skalę. Suma niewiadomych wskazuje, że

ostateczny wynik eksperymentu jest nieznany. Jeśli jednak będzie podobnie jak z innymi „pomysłami” rzekomo wprowadzonymi dla naszego dobra, możemy spodziewać się katastrofy.