Disobey.pl mems 3

Nieposłuszna religia. Gnostycyzm, manicheizm krzyże i sakramenty.

Istotą gnostycyzmu, do którego należeli manichajczycy, jest zawarta w jego nauczaniu Gnoza. Inna ważną cechą gnostycyzmu są twierdzenia, że „gnostykiem nie można zostać, ale można nim być”, „gnostycyzm musi narodzić się z własnej woli, przy zdobywaniu jego nauk”, „musi zrodzić się on z serca”. Nie można przejąć gnostycyzmu tak jak religii chrześcijaństwa i nie każdy jest w stanie dostrzec jego prawdziwe znaczenie. To nie wierzący wybierał gnostycyzm, to gnostycyzm wybierał wierzącego.

Manichejczycy, jako jedno z ugrupowań gnostyckich, nie uznawali .krzyża za symbol oddania i cierpienia Jezusa za zbawienie ludzi, lecz za symbol krzywdy i zepsucia ludzkiego, jako że jest to materialne narzędzie i w czasach antycznych symbol ofiary z człowieka.

Św. Augustyn biskup, doktor kościoła uznany przez kościół katolicki, prawosławny, Luterański, zanim rozpoczął swoją karierę, był zagorzałym gnostykiem, manichejczykiem.

Quam vehementi et acri dolore indignabar Manichaeis et miseraar eos rursus, quod illa sacramenta, illa medicamenta nescirent et insani essent adversus antidotum, quo sani esse potuissent!; 

(Z jak gwałtownym i ostrym bólem to oburzałem się na manichejczyków, to znów litowałem się nad nimi – że owych sakramentów, owych lekarstw nie znają i jak niezdrowi na umyśle występują przeciw temu, co mogłoby uczynić ich zdrowymi!)

Wyznania, IX, 4.8; CCL 27, 137 [28-31], tłumaczenie własne; por. przekład polski: Z. Kubiak, wyd. 3 poprawione, Warszawa 1987, s. 195

Augustyn, rozczarowany filozofią manicheizmu, w Księdze Dziewiątej Wyznań wyraził sprzeciw wobec niektórych aspektów wiary manichejczyków, takich jak niechęć do praktykowania sakramentów ze względu na zawartość komponentu materialnego.

Jezus wraz ze swoimi apostołami oraz Jan Chrzciciel byli zwolennikami Manicheizmu.

Jesua ben Josef, Jezus nigdy nie ustanowił czegoś takiego jak ofiara z ciała i krwi podczas ostatniej wieczerzy.

Nie ustanowił ani tego kabalistycznego rytuału ofiary, ani żadnych innych materialnych sakramentów.

Wiersz "Przez Zło i Dobro" Jiddu Krishnamurti

 

Przez Zło i dobro szły moje drogi,

Ciemność osnuła me serce .

Nieobce mi ludzkie cnoty i przewiny, Niepokój myśli zrodził okrucieństwo.

Burzyłem ołtarze Bóstw wzniesione własną dłonią, 

Przytłoczył mnie ciężar życia,

Ambicjom ludzi dotrzymywałem kroku, A życie straciło swój urok.

Oto dziś stoję nad źródłem pragnienia, 

Gdzie na dnie leży celu tajemnica.

Tłumaczenie A. Boguszówna 1931r.

 

Koncepcja  reinkarnacji znajduje się w Piśmie Świętym lecz właściwa interpretacja została usunięta podczas soboru ekumenicznego kościoła katolickiego w Konstantynopolu około 553 roku po Chrystusie zwanego Soborem Niecejskim. Członkowie soboru głosowali za usunięciem tych nauk z Pisma Świętego aby umocnić władzę kościoła.

 Om Mani Padme Hum to Mantra prowadząca do osiągnięcie stanu Buddy.

Mówi się, że wszystkie nauki Buddy znajdują się w tej mantrze. Według buddyzmu wszystkie istoty mają naturę Buddy. Wszyscy mamy w sobie ziarno czystości, które może zostać przekształcone i rozwinięte w stan Buddy.

OM - symbolizuje mądrość Stanu Buddy. Zmniejsza dumę.

MANI - oznacza "klejnot" ale nie w tradycyjnym, materialnym rozumieniu lecz jako naszą postawę – szczerą, pełną miłości i otwartości a także jako "klejnot spełniający życzenia". 

MA - usuwa zazdrość, 

NI usuwa pożądanie. 

PADME czyli "trzymający lotos". Lotos jest symbolem rozwoju i przeobrażania się z tego co niedoskonałe w najwyższą przekształcania w tego co niedoskonałe w najwyższą doskonałość. 

PAD - usuwa niewiedzę, 

ME - usuwa przywiązanie, skąpstwo i egoizm. 

HUM - symbolizuje aktywność Stanu Buddy, oświecony umysł. 

Usuwa gniew.

 Od końca XIX wieku tak zwana „teoria chazarska” ujawnia, że większość Żydów aszkenazyjskich mieszkających w Europie Wschodniej wywodzi się od średniowiecznych Chazarów, pół-koczowniczego ludu tureckiego, który założył potężne państwo polietniczne na Kaukazie i północy do Morza Kaspijskiego, Azowskiego i Czarnego.

"Chazarowie. Koczowniczy lud turecki, który w najciemniejszych wiekach średniowiecza stworzył na wschodzie Europy potężne stepowe imperium. Budzi ono wielkie emocje, ale nie przez talenty handlowe Chazarów, ich bezwzględność i wojowniczość. Chazaria przeszła do historii, bo jej władcy podjęli zupełnie niezwykłą decyzję. Postanowili zostać żydami.

Chazarowie pojawili się na pograniczu Europy w VI w. n.e. i osiedlili się na terenie dzisiejszego Dagestanu na północnym Kaukazie. Przez około sto lat pozostawali częścią kaganatu zachodniotureckiego, a po jego rozpadzie utworzyli w latach 630–650 własne państwo.

W drugiej połowie VII w. kontrolowali już terytorium rozciągające się od Krymu i Dniepru po wybrzeża Morza Kaspijskiego i od Północnego Kaukazu po środkowe dorzecze Wołgi. Obszar ten był bardzo zróżnicowany etnicznie: mieszkali tu Alanowie, Goci, Bułgarzy, Pieczyngowie, Rusowie… W miastach nie brakowało Greków, Arabów, Żydów i Persów."

Kaganat Chazarski w IX wieku. Granatową linią zaznaczono granice państwa, zaś fioletową strefę wpływów (rys. Briangotts, CC BY-SA 3.0)

.Żydzi aszkenazyjscy wywodzą się właśnie od Chazarów. Ich rozumienie Judaizmu opisują syjonistyczne Księgi Talmudu.Talmud Został napisany językiem judeo-aramejskim. Talmud jest komentarzem do biblijnej Tory, w którym wyjaśniono, jak przestrzegać prawa zawartego w Torze w warunkach, jakie zapanowały wśród Żydów wypędzonych z Palestyny w II wieku. Dla wyznawców tradycyjnego judaizmu Talmud jest czymś w rodzaju obowiązującego katechizmu.Talmud jako uporządkowany zbiór praw religijnych, normatywnie spisany został około 400 roku n.e (talmud jerozolimski) i około 500 roku n.e. (talmud babiloński)[2], zawiera w sobie tradycję między III wiekiem p.n.e. a VI wiekiem n.e. Ścisłe przestrzeganie wielu nakazów mojżeszowych zapisanych w Torze nie było technicznie wykonalne po zburzeniu Świątyni Jerozolimskiej i dlatego rabini musieli ustalić wiążące dla wszystkich Żydów religijne zasady życia w warunkach wygnania. Talmud był przez całe wieki i jest obecnie głównym odniesieniem, do którego odwoływali się i nadal się odwołują rabini na całym świecie, rozstrzygając rozmaite spory i przystosowując prawo religijne do współczesnych warunków życia.

 "Świat zmienia się co siedem metrów. Ma to przypominać, ze każdą historię można napisać od nowa."

Ostatecznie, teraz można zacząć wszystko od początku!

Quo vadis?