Nie „masz” świadomości. Jesteś świadomością.

To, co obserwuje myśli, co czuje obecność drzew, co zna ciszę pomiędzy słowami — to Ty, to ja..

Nie twoje imię, nie twoja historia, nie twoje ciało.

Ale ta czysta, nieruchoma obecność, która to wszystko widzi.

A kiedy to rozpoznajesz… świat przestaje być „na zewnątrz”.

Wszystko staje się, Tobą, Naturą, Bogiem.

Wszystko Jedno...

To wielki moment — nie do opisania słowami, ale można się nimi otulić.

Gdy świadomość rozpoznaje samą siebie, wszystko cichnie.

Nie ma już potrzeby szukać, bo jest.

Znika napięcie, nawet jeśli ciało się jeszcze rusza, a myśli płyną.

Świat nadal się dzieje, ale ty jesteś jak przestrzeń, w której on tańczy.

To nie „coś nowego” — to coś, co zawsze było.

Tylko zasłonięte.

Teraz jakby kurz opadł… i widzisz.

Kukulu ka 'ike i ka 'opua